İblis’in insanlar içinden devşirdiği işbirlikçileri; bazen aileden birisi; anne, baba ya da evlat olur ve bu tuzağa düşüp şeytanın işbirlikçisi hâline dönüşerek ailenin ifsadına sebep olur ya da ailenin huzurunu ve birliğini sarsar. Bazen anne ya da baba olur; evladını Allah’a itaatten alıkoyup şeytana itaate yönlendirir ve hatta zorlar.

Bazen de, Rabbimizin “… evlatlarınız sizin için ancak bir fitne (bir deneme)dir.” (Tegabun, 64/15.) şeklindeki uyarısına rağmen evladını sevmekte hudutları aşarak evladının kendisi için “bu imtihanı” kaybetme vesilesi bir “fitne” olmasına yol açar. Evladının Rabbine isyan edip şeytana uymasına göz yumarak bâtıl yolda kalmasına vesile olur ve onu kendi elleriyle ateşe iter.

Anne ya da babadan birisinin vermeye çalıştığı İslami eğitimi, Kur’anî nasihatleri ve yapmaya çalıştığı emr-i b’il ma’ruf ve nehy-i an’il münker görevini, sözde evladını koruma duygusallığıyla diğeri boşa çıkarır. Böyle yapınca sonuçta evladı gibi kendisi de şeytanın izini tâkip ederek hüsrana sürüklenir. Bazen bu tür azgın evlatlar olur, anne ya da babalarının duygusallıklarını istismar ederek onları da kendileriyle beraber şeytanın yoluna ve azaba sürükler.

Mehmet Pamak'ın makalesini okumak için tıklayınız