Məzarlıqdan hidayətə...

Əmisi ailə məzarlığında dəfn edilmişdi. Odur ki, İsmayıl daha əvvəllər dəfələrlə gəldiyi, hal-hazırda da əmisinin dəfn edildiyi bu yeri yaxşı tanıyırdı. Maşından düşdü və ailə məzarlığına daxil oldu...

Asta-asta addımlarla getdi və əmisinin qəbrinin qarşısında dayandı. Qəbrin üstünə əmisinin şəkli vurulmuşdu, ilk baxışdan yenə qəribə hislər bürüdü içini. Düz əmisinin məzarının yanında bir məzar daha vardı...

O da elə İsmayılın uşaqlıq dostu, birgə böyüdüyü Ədalətin məzarı idi. İki dostunun məzarı önündə durdu, baxdı...Yenə düşüncələr bürümüşdü İsmayılı...Səssiz və kimsəsiz məzarlıqda birdən hönkürtü ilə ağlamağa başladı.

Hayal Vidadioğlu'nun kaleminden, "mezarda hayat bulan" İsmayıl'ın hikayesini okumak için tıklayınız