Sakın sanmayın Allah'ı hiç tanımadıklarını
Elbette biliyordular kendilerini yaradanı
O gözleri ve kulakları bahşedeni
Yağmuru yağdıranı güneşi doğduranı...

Akıllarınca hapsetmiştiler göğün tepesine Allah'ı
Aracısız ulaşılamaz diyordu ulemaları
Latları menatları vardı Allah'a yaklaşacakları
Dualarını ulaştıracaktı sahte şefaatçıları

O öyle bir Allahtıki asla karışmazdı işlerine
Hükümlerine yaşamlarına evlerine adetlerine...
Zenginler güçlüler olmuştu en büyük ilahları
Nefisler emrediyordu iyiyi kötüyü helalı haramı...

Allah'ın evi olmuştu geçim kaynakları
Unutmuştular rızkı veren Allah'ı
Görünce Mekke'nin kapısında filli orduları
Çağırmıştılar yardıma yalnız Allah'ı

Din adamları da vardı elbette onların
Bekçisiydiler insan ve put ilahlarının
Sahibiyim diyordular gaybin anahtarının
Süsleyip satanıydılar tüm batıl yolların

Bir de ölmüş ataları vardı onların
Her daim övülen ve övünülen
Kendilerini durmadan koruyan ve gözeten
Sıkıştıklarında da yardıma gelen

En büyük gelenek mazlumu ezmekti Mekke'de
Yetimin malını yemekse en güzel meze
İçki kumar zina olmazsa olmazları
En büyük erdemse talan ve tefe

Bu cehalet ebedi değildi elbette
Rahmetini indirecekti Allah azze ve celle
Nihayet Hira'dan yankılanan sesle
Gaflet uykusundan sıçradı Mekke

Gözler, kulaklar, yürekler çevrildi el emin-e
Başkaldırıyordu darun nedveye ebu cehillere
Hiç böyle bilmemişti Muhammedi Mekke
Ah görebilseydim keşke o heybeti bende

Çağırıyordu sahte hükümranları reddetmeye
Yalnızca Allah'a mutlak itaate
Kula kulluktan kurtulup özgürlüğe
Allah'tan gayrısına boyun eğmemeye

Davet ediyordu ata dinini terketmeye
Aracısız ve yalnız Allah'a ibadete
Her iki cihanda da saadet için
Artık son vermeye küfre ve şirke

Bu çağrı zor geldi müstekbire elbette
Tağutun kölesi olan müşriklere
Resulullaha yöneldiler hiddetle
İşte böyle başladı bu şanlı mücadele...

Ebubekir MERCAN