Darbeler Cumhuriyeti

 

Savaş sonu ülkede, örgütlü tek yapıydı ordu

Bu yüzden yeni devlete, ordu damgasını vurdu

 

Pozitivist Osmanlı paşaları, devleti kurdu

Saltanat sürdü, tahta Batıcı paşalar oturdu

 

Yeni sultan bürokratlar, modern ve “çağdaş”tılar

Emperyalistlerle, aynı kültürü paylaştılar

 

Halkı gerici sayıp, “başöğretmenlik” tasladılar

Sistemi seküler kültüre, Batı’ya yasladılar

 

“İttihat”çı Batıcılar, hep zalim Batı’yı taklit ettiler

İthal seküler kültürü, yerli halka dayatıp zulmettiler

 

Kemalistler, yerli halkın dinine, kültürüne düşman oldu

Bu kaosta, idareyi onlara kaptıran çok pişman oldu

 

Sözde “kovulan” Batı’nın, bâtıl kültürüne mahkûm edildi halk

“Ulus”a rağmen, kültürel işgale yol açan “ulusçu”ya bak

 

Laiklik, ulusçuluk, İslam düşmanlığı alındı Batı’dan

Sekülerlik, yerli halka zorbalıkla dayatıldı çatıdan

 

İslam ile ümmetçilik dışlandı, “ulusçu” din dayatıldı

“Kemalizm dini” ve seküler kutsallara, aptalca tapıldı

 

İslam ve Kürtlüğü, oturttular iç düşmanlar safına

Gerçek bölücüler başladı, tüm ülkede cadı avına

 

Bu paranoya ile, seksen yıl halkla savaştılar

Hak, hukuk tanımadılar, haddi, hududu aştılar

 

Bu statüko için karşıydılar, hak ve özgürlüğe

İdeolojik dogmatizm, sebep oldu bağnaz körlüğe

 

“Biz bu cumhuriyeti, kanla, irfanla kurduk” dendi

Kan, zulüm evet, ama “irfan” sürekli tepelendi

 

İrfanı, Hak bilgiyi, hor görmüştü “Cumhuriyet”

Tuğyanla yok edildi, hak, adalet ve hürriyet

 

Rejime,“cumhuriyet” dedikleri, ilk günden beri

Neden o sistem hiç girmedi, hudutlardan içeri?

 

Gören varsa eğer, göstersin bize “cumhuriyeti”

Yaşanan, halka tahakküm ve askerin vesayeti

 

Egemenlik, “kayıtsız şartsız” darbeci askerlerin

Rant-iktidar ilişkileri, çirkin boyutta “derin”

 

Oligarşinindi hâkimiyet, hem de kayıtsız, şartsız

Halkın payına ise kölelik düştü, ezildi bahtsız

 

Evet, egemenlik patronun ve silahlı bürokratın

İktidar ve rant tekelindeydi, zâlim aristokratın

 

Hiç hâkim olmadı ülkede, halkın “hür iradesi”

Sivillerin ensesindedir, darbecinin nefesi

 

“Derin” güç, tek sahibi, efendisiydi ülkenin

Ona ters düşen, zulmüne maruzdu düzenin

 

Halkın seçtikleri, hep atanmışlarca engellendi

İktidar ve rant hırsıyla, halk iradesi tepelendi

 

Halk kimi seçerse seçsin, hep onlar iktidardı

Her gelişmeye engeldiler, bütün toplum bîzardı

 

Şeklen iktidar olanlar da asla muktedir olamazdı

“Derin” güçler egemendi, “Kırmızı Kitab”ı onlar yazdı

 

Seçilmiş atanmışa tabi, sanki onun kâhyası

Yetki bürokratta, sorumluluk seçilmişin tasması

 

“Derin” olan tokmağı almış, davul seçilmişin boynunda

İstediği gibi vurmakta, “demokrasi” oyununda

 

Vur bürokrat davula, keyfine göre vur, dan dan dan

Utansın itiraz etmeyen, korkakça teslim olan

 

Ülkede “Cumhuriyet” varsa, sadece lugatlarda

Despotluk egemen her yerde, mutsuzluk suratlarda

 

“Referandum” maddesi, önermiştim anayasaya

Dendi ki: “Halk ehil değil, doğru tercih yapmaya”

 

“Halk cahil” diye karşıydılar, onun özgür “oy”una

Şu “Demokrasi” hilesiyle, getirdiler oyuna

 

Sözde “sivil” kuruluşlar bile, tam militaristti

Her biri laiklik adına, azgın bir teröristti

 

Siyaset kapı açarsa, bazı özgürlüklere eğer

Statüko için, durumdan vazife çıkarır asker

 

Darbecilerin eğitim yeri, hep Amerika’ydı

Bu despotlar, Amerika adına bir harikaydı

 

Darbelerin arkasındaydı, ABD ve Batı

Hep havuç ve sopayla, terbiye ettiler halkı

 

Darbe, sıkıyönetim ve olağanüstü haller

Seksen yılın, yarıdan fazlasını işgal eder

 

Darbelerle fakir halkı ezdiler, hem de rezilce

Zaten kısıtlı olan haklar, tırpanlandı sefilce

 

Tüm darbeler söz verirler, tam bağlılık göstermeye

Küresel sömürüye ve işbirlikçi sermayeye

 

Karar alırlar, emekçinin ve halkın aleyhine

Şeytan üçgenindeki, büyük patronların lehine

 

Sermayedarı kayırmak, darbenin kutsal göreviydi

Patron lehine emeği ezmek, nedense ilk işiydi

 

Sermayeci oligarşiye, teslim olunca devlet

Tabi halk soyuldu, belli ellerde toplandı servet

 

İslam, haksız servet birikimine karşıydı elbet

Bu yüzden, “irtica” yaygarasıyla saldırır devlet

 

Fakir halkın örgütleri, hep kapatıldı hiddetle

Asker -sermaye örgütleri, çalıştılar şehvetle

 

İnsan onuru tutuklandı, sürekli örselendi

Egemenler özgür yaşadı, mazlum kitle fişlendi

 

Darbe, sıkıyönetim derken, yaygınlaştı sefalet

Özgürlük ise tam yok oldu, katmerlendi esaret

 

Cumhuriyet döneminde “…halka rağmen”, başat bir slogandı

“Halk için” dense de “halk düşman”, “halkçılık” ise büyük yalandı

 

“İstiklâl” mahkemesi katletti, halkın âlim önderlerini

Bu kaosta ilahlaştırdılar, kendi laik liderlerini

 

Ondan sonra halkla ve inancıyla sürekli savaştılar

Emperyalistin şirk hukukunu, Müslüman’a dayattılar

 

Adını Cumhuriyet koydular, hep “cumhur” çekti cefasını

Halklar çok zulüm gördü, Batıcı azınlık sürdü sefasını

 

(Şiir: Mehmet Pamak)