İnancı, fikri ne olursa olsun. Yürüdüğü yol, güttüğü dava hak veya batıl olsun fark etmez, insanlar geriye izler bırakırlar. Bazıları ise, geriye unutulmayacak izler bırakır. Fikir, düşünce ve yaptıkları işler ile geriye unutulmayan ve örnek alınan/alınacak izler bırakan bu insanların öne çıkan ortak özellikleri kanaatimce şunlardır: inandıkları davaya pazarlıksız inanıp teslim olmaları ve davaları için yapmaları gerekli olan her türlü maddi ve manevi ameli hiç tereddüt etmeden yapmalarıdır. Kur’an’ı Kerime ve insanlık tarihine baktığımızda bu nevi örnek şahsiyetleri rahatlıkla görebiliriz.

Bu girişten sonra bu yazımızda, bana göre geride ve benim gönül dünyamda güzel izler bırakmış olduğunu düşündüğüm bir şahsiyetten, Abdulhamid Turgut hocamızdan bahsetmek, onunla yaşadıklarımı/onda şahit olduklarımı sizlerle paylaşmak ve bu vesile ile onu hayırla yâd etmek istiyorum.

Abdulhamid Turgut hocamızla ilk tanışmam, 1990 yılında Malatya Kığılı Camii’nin altındaki pasajda faaliyet gösteren Ümmet Kitabevinde verdiği sohbetlerden birine katılmamla gerçekleşmişti.  

Halka şeklinde küçük tahta tabureler üzerinde oturulup pür dikkat dinlenilen bu sohbet ve dersler, zihin ve gönül dünyamızda güzel izler, akabinde ikram edilen çay, oralet, ayran vb. ikramlar ise damağımızda unutulmayacak tat ve lezzetler bırakmıştı.

Abdulhamid Turgut hocamız bedenen zayıf, kişilik olarak nazik ve zarif birisiydi. Güler yüzlü, tatlı dilli, söz ve davranışları, giyim kuşamıyla kendisini görenlere sürur verir, dâveti ve sohbetiyle insanlara Allah'ı (cc) hatırlatırdı. İbadetlerindeki, özellikle de namazlarındaki ihlası ve hassasiyeti onu tanıyan herkesçe biliniyordu.

Allah, Kur'an, Peygamber, kısaca İslam dinine olan bağlılığı, sevgi ve saygısı, onlara düşmanlık besleyen kişilere, kurumlara karşı ortaya koyduğu tavır ve öfkesi ile daha iyi anlaşılıyordu. Zayıf bedenine ve zarif kişiliğine rağmen, İslam düşmanlarına karşı adeta kükreyen heybetli bir arslan gibiydi.

Kendisine yönelik kurmaca örgüt iddiaları nedeniyle bir süre tutuklanmış, akla hayale gelmeyecek işkencelere maruz kalmıştı. Daha sonra tutuksuz yargılanmak üzere salıverildiğinde geçmiş olsun ziyaretine gidenler arasında ben de vardım. Tarifi zor tatlı bir heyecan ile, Kığılı caminin arka sokağında iki katlı küçük binanın ikinci katında bulunan öğrenci evinde onu  ziyarete gitmiştik.

İçeri girdiğimizde onu gördüğümde çok şaşırmıştım. Çünkü karşımdaki kişi sanki daha önce basından haberlerini öğrendiğimiz o akla hayale gelmeyen işkencelere maruz kalmış, dehşet verici zulümleri yaşamış kişi değilmiş gibi duruyordu. O sıkıntıları hiç yaşamamış gibi, gelen misafirlerini ayakta ve tebessümle karşılıyor, oturmaları için yer gösterip hürmet ediyordu.

Ziyarete gelen misafirlerinin kendisine sorduğu sorulara cevaben tek suçunun gerçek manada Müslümanlığı/dinini yaşamak istemesi olduğunu, ama laik, Kemalist rejimin bu kadarına tahammül edemediğini anlatıyordu. Önce kurmaca örgüt iddiası neticesinde tutuklanmış, sonrasında ise soğuk ve karanlık zindanlara hapsedilip türlü işkencelere maruz bırakılmıştı. Ve ekliyordu; kardeşlerim korkmayın bu tağutlardan, onların tehditlerinden, işkence ve zindanlarından…

Yine ziyaretine gelen misafirlerine Müslümanın zor imtihan anlarında hangi bilinç/şuur ile izzetli bir duruş sergileyebileceğini, yaşadıkları üzerinden örnekleyerek anlatmaya çalışıyordu.

Abdulhamid Turgut, inancı uğrunda ciddi bedeller ödemiş, İslam'ın mesajının berrak şekilde her yere ve herkese ulaşması için gecesiyle, gündüzüyle çalışmış çabalamış, Müslümanların birliği, vahdeti için ülkenin doğusundan batısına, güneyinden kuzeyine seyahatler yapmış bir şahsiyetti.

Evet dostlar!

Bu fani dünyada nice insanlar, geride kendilerinin ya hayır ya da şer ile anılacakları işler/izler bırakıp gittiler. Biz hiç kimseyi Allah katında tezkiye edemeyiz. Lakin ben öyle umuyorum ki, Abdulhamid Turgut hocamız kendisinden geriye güzel izler bırakıp bu fani dünyadan genç yaşta şehit olarak göçüp giden, rahmeti bol olan ve Rabbimizin bahtiyar kullarındandır.

Rabbim; Abdulhamid Turgut hocamızın çektiklerini/yaşadıklarını taksiratının affına, makamının âli olmasına vesile kılsın.