Bu belge tatsız olmadı mı!

Hay aksi

Tam da zamanında çıktı Wikileaks belgesi...  Site, 8 yıl öncesinden bir belge sızdırıverdi.

Tarih: 3 Ocak 2003...

ABD’nin Savunma ve Dışişleri Bakan Yardımcıları Ankara’da, AKP hükümetiyle görüşüyorlar.

Konu: Yaklaşan Irak işgali...

Hükümet güvenoyu alalı daha 3-4 ay olmuş.

Amerikalıların acelesi var. Irak için “kuzey seçeneği”ne hazırlanıyorlar. Bunun için de Ankara’yı sıkıştırıyorlar.

Yayınlanan belge, sopanın ucundaki havucu ele veriyor:

“İşgale destek karşılığı para...”

Düğünde geline takılan takılar uluorta birer birer sayılır ya; belgede vaatler de aynen öyle sayılıyor:

“IMF ve Dünya Bankası’ndan 2 milyar dolarlık yardım...

Arap ülkelerinden 1 milyar dolarlık petrol...

ABD savunma fonundan 500 milyon dolarlık teçhizat...”

Ama Amerikalıların bir şartı var:

“Çabuk karar verin. Size hafta sonuna kadar vakit...”

Belgeden öğreniyoruz ki Başbakan şaşırıyor:

“Nee? Hafta sonuna kadar mı?”

* * *

Arşivden ertesi günkü (4.1.2003, Milliyet) yazıma baktım:

“Kaça Gireriz Savaşa” başlıklı yazıda şöyle sormuşum:

“Amerikalıların yoksul arabacının atını ezmiş TIR şoförü edasıyla ‘Ziyanınız neyse veririz’ diye kartvizit bırakması sizi de utanca sürüklemiyor mu?”

* * *

Amerikan gazetelerinde Türkiye’nin, Sam Amca ile sokakta pazarlık yapan bir fahişe gibi çizildiği günlerdi. Kevaşe:

“Kocaoğlan! Torpidonu limanıma sokabilirsin, ama bu sana 15 milyar dolara patlar” diyordu.

Sonrasını biliyoruz:

“Savaşa katılmazsak barış masasına oturamayız” diyenler, Türkiye’nin bu işbirliğinden çok para kazanacağını öne sürenler, Irak koalisyonuna girebilmek için adeta yırtındı. Komşu Müslüman ülkenin işgali için havaalanları, limanlar hazırlandı. Erdoğan, Meclis grubuna baskı yaptı.

Kamuoyu, Köşk, asker direndi. Biz “Tarih sizi affetmez” diye yazdık. Nihayet tezkere, bir avuç cesur milletvekili sayesinde reddedildi.

Erdoğan çok kızdı; “Hayır” oyu verenleri cezalandırdı. Sonradan da:

“Hata oldu. Denklemin dışında kaldık; orada olmalıydık” dedi.

31 Mart 2003’te Wall Street Journal’daki makalesinde “Cesur Amerikan askerlerinin en az kayıpla ülkelerine dönmeleri için dua ettiğini” yazdı.

* * *

Biz ki Büyük Ortadoğu Projesi’nin eşbaşkanıydık.

Müslüman komşu uğruna büyük ortağımıza mahcup olmuştuk.

Amerikalılar limanlarda beklettikleri gemileri geri çektiler; küfrederek basıp gittiler.

Sonrasındaki işgal ve yağma malum...

İşgale gerekçe sayılan nükleer silah iddiasının ise yalan olduğu daha geçen hafta çıktı ortaya...

* * *

Şimdi tam da biz İslam dünyasının örnek ülkesi, rol modeli vs. ilan edilmişken, Başbakanımızın fotoğrafı Ortadoğu meydanlarını süslerken, yetkililerimiz ABD elçisine diklenirken ve hepimiz bunlarla gururlanırken, aynı hükümetin, 8 yıl önce, Müslüman komşumuzu işgal için Amerikalılarla para pazarlığı yaptığını hatırlatan bu belge tatsız olmadı mı?..

(Can Dündar / Milliyet)