Hayatın iki kutbu: ``siyah ve beyaz``
Bilerek ve isteyerek gerçeklere yüz çevirip, kolaycılığa kaçarak benimsenen tekdüze ve bayağı hayat algımız ve yaşantımız bizi felakete ve anlam yanılgısı içerisinde anlamsızlığa sürüklüyor.
"Izdırap çekmekle öğrenir insan" - Aiskhylos ["Agamemnon", d. 177] (*1)
“Yığınlar, hikmetini kavrayamadıkları bir çok şeyi “siyah” olarak nitelerler. Hikmeti yığınların arasında arıyorsan kabahat sende.”
Bazıları hayat serüvenlerinde hep beyazı arzular, siyahtan uzak dururlar. Böylelerinin yükledikleri mânâ mıdır siyaha anlamını veren? Özge bir deyişle, siyah mıdır gerçekten siyah dedikleri?
Bu kesim; duygu, düşünce, inanç, ideâl, değer yargısı, örf, kültür, eğitim, hukuk, ekonomi v.s. tümel hayat olgusunun bütünü için hep baharı yaşarlar/hayatı arzu ederler. Peki, zemheri de hayatın bir cüzü olup ayrı bir öneme ve anlama sahip değil midir?
Beyazı arzulayanların:
Duyguları;
Böyleleri kendilerini huzursuz edecek duygu durumlarından her dâim uzak durur, gözlerini kapatır, sırt dönerler. Yok edemezler, bastırabilirler ancak. Günün birinde bu buhran onları kuşatacaktır. Ayrıca başkalarının duygu dünyalarındaki değişimleri, düşüşleri dikkate almazlar. Bir nevi sorumsuzluk, ilgisizlik, duyarsızlık, bencillik...
YORUMLAR
Henüz Yorum Yok !
