BİZ MİNA'DA, MUNTAZAR IRAK'TA...

Hacc'ı eda imkanı verdi Rabbimiz, hamdolsun. Şükürden aciziz.

Hacc'ı anlatmak ömrü anlatmak gibi zor bir iş. Çünkü hacc ömrün bir minyatürüdür.

İçinde ne yok ki?

Ömürde, yaşadığımız hayatın içinde ne varsa haccın içinde de hepsi var.

Hayatta ağlamak-gülmek, iniş-çıkış, sevinç-keder, itaat-isyan, zorluk-kolaylık gibi yaşadığımız farklı hallerin hepsine haccda da şahit oluyoruz.

Hacc'da bazen ağlarsınız, yeri gelir içiniz içinize sığmaz, sevinçten uçacak gibi olursunuz, hep itaat edersiniz ama yeri gelir isyanın zirvesini yaşarsınız; şeytana ve şeytanilere taş atar isyan edersiniz. O isyan emirdir ve isyanınız sizin Allah'a itaatinizin, ibadetinizin sembolü olur. Bazen günler süren ihram yasakları ile toz toprağa bulanır zorlanırsınız, bazen de zorluklar biter, kolaylıklara ulaşır, mutluluğa gark olursunuz. Yani ömürde ne varsa haccda da o var.

Menasikin her mahalli ayrı bir mana içeriyor.

Mikat, İhram, Telbiye, Kabe, Tavaf, Makam-ı İbrahim, Safa-Merve, Sa'y, Arafat, Müzdelife, Mina, Kurban, traş...

Ziyaret yerlerine gelince; Medine'de Uhud, Hendek, Kıbleteyn Mescidi, Kuba, Cennetül Baki.

Mekke'de Cennetül Mualla, Cebel-u Nur-Hira, Cebel-u Sevr, Cebel-u Ebi Kubeys ila ahir.

Buralarda yaşanan hayat, kitablara sığmıyor, bunu hepimiz biliyoruz.

Daha öncesi de var. Hz. Adem'le başlayan İslami mücadele, tevhid davası buralarda boy verdi, kök-budak saldı.

Bu yazıda menasikin Mina boyutuna değinmeye çalışacağım.

Mina iki anlama geliyor.

Temenni etmek

İmna; kan akıtmak.

Terviye günü (Arefe'den bir gün önce; 8. gün) haccın ilk startını verdiğimiz Mina, ilk mola ve temenni yeridir bizim için. Haccımızın kabulünü temenni ederiz Rabbimizden. Daha sonra dönüşümüz ise hem şeytanla savaş, hem de Rabbimize şükür için kesilecek kurban yeridir. Mina hem temenni-dua-niyaz-tazarru mahalli, hem de savaş ve kurban mahallidir. Kurbanı hak etmek için önce mücadele gerekiyor.

Cemerat'ta taşlama esnasında tüm dünyaya bir mesaj veriyoruz. Atışımızın önemli bir anlamı ve mesajı var: Tüm şeytanilere karşı sembolik bir protesto bir bir başkaldırıyı ifade ediyor attığımız taşlar.

İlk gün Cemrei Akabe'ye 7 atış. 2, 3 ve 4. günler 3 cemreye de her gün 7'şerden 21 atış var.

İlk gün 7, ikinci gün 21, üçüncü gün 21, dördüncü gün 21 toplam 70 atış.

Biz Mina'da, Cemerat'ta soyut şeytanı taşlama ibadetini yaparken, bir başka yerde ailemizin bir diğer ferdi ayakkabılarıyla somut olanını taşladı. Ellerine sağlık, elleri dert görmesin.

"Zulm ile abad olanın, ahiri berbad olur" demişler. Boşuna değil.

Kelimei tevhidin ilk cümlesi "la ilahe" ifadesinin fiilen uygulanışıdır cemerat. İsyandayım, isyan ediyorum, reddim var, itirazım var, inkar ediyorum, asla kabul etmem, etmeyeceğim demiş oluyoruz.

Yani isyan-inkarla başlıyor kelimei tevhid.

Allah'a ait olmayan, O'na dayanmayan, Allah'ı esas almayan, Allah'a ait değerlere istinad etmeyen, Allah'ı referans kabul etmeyen her türlü düşünce, fikir, anlayış, yaklaşım, tarz, uygulama, fiil, eylem, yaşayış, hayat biçimi, kural, kaide, prensip, nizam, her ne varsa hepsine muterizim diyorsunuz. Ölene kadar da kabul etmeyeceğim diye haykırmış oluyorsunuz.

"İlla Allah" ise, ancak Allah'ın dediğine, O'nun nizamına evet derim, demektir. O'na uyar, O'nu otorite bilirim. O'nu sever, O'nu yüceltirim. O'nun öğretisinin hayatta yer tutması için çalışırım. O'nun başöğretmen olarak tavzif ettiği nebilere tabi olur, onların izinden yürürüm, demektir.

Atış için yaklaşınca şu bilinçle atmalı taşları:

Taş; Yeryüzünün sömürüyü, zulmü esas alan tüm ideolojilerine, yaşam biçimlerine.

Taş; Şımarık, kibirlenen, büyüklenen, yukarıdan bakan, kendilerini efendi, insanları köle addeden tüm firavunlara-nemrutlara ve onların yollarını devam ettiren çömezlere.

Taş; Sihirbaz, büyücü, arraf, medyum, kahin, falcı, kısacası insanların gözünü boyayarak aldatan-uyutan tüm sahtekarlara.

Taş; Evimize, ailemize, yakınlarımıza musallat olmaya çalışan tüm şeytanlara ve şeytanilere.

Taş; Bize vesvese veren, fısıldayan, ayartmaya çalışan nefse, nefsani dürtülere, içgüdüsel şehevi duygulara.

Taş; Yaşadığımız coğrafyalarda şeytana yoldaşlık eden tüm İslam düşmanlarına.

Taş; Cehalete, taassuba, bağnazlığa, kör tutuculuğa, her türlü tefrikaya, tefrikacıya, fitneci-fesadcıya.

Daha olumsuzluk adına sayılabilecek ne varsa hepsi taşlanmalı, dışlanmalıdır. Aklımızdan, kalbimizden, zihnimizden, içimizden hepsi atılmalı, dışlanmalı, temizlenmelidir.

Mina en azından bunları çağrıştırmalıdır. Hacc'da her bir mahallin ve her bir eylemimizin bir anlamı olduğu unutulmamalıdır.

Hacc'da hayatın bir provasını yaptığımızın bilincinde olunmalıdır.

Şunu çok rahatlıkla ifade edebilmeliyiz: Allah'ım! Sana düşman olanlara hiç dost olmadım, sempati duymadım, sevgi beslemedim, onları sırdaş-veli edinmedim. Ölene kadar bu buğzum devam edecek. Mina'da sonsuzluğu sembolize eden 7'şer taşla taşladım-dışladım, sonuna kadar da taşlayacağım, taşlamaya devam edeceğim.

Mekanların ve ibadetlerin şekli, şemali, formu var. Ama daha da önemlisi ruhu, anlamı, maksadı vardır. İbadetleri gerçek ibadet yapan anlam ve maksadının bilincinde olarak idrak ve ifa edilmeleridir.

Ya Rab! Tüm amellerimize ruh katma, anlam yükleme bilinci/şuuru ver bizlere...