Peyami Safa, "Fatih-Harbiye" romanında Osmanlı'dan Cumhuriyet'e geçişle birlikte bir devlet politikası haline gelen batılılaşma/bâtıllaşma, başka bir ifadeyle gâvurlaşma sürecinin toplum katmanlarındaki izdüşümlerini ele alır.

 

Osmanlı yaşayışını temsil eden Fatih semtinde ikamet eden Osmanlı beyefendisi Faiz Bey'in kızı Neriman'ın, okul arkadaşı Fahriye'nin evine gidiyorum diyerek çıkıp, "erkek arkadaşı" Macit'le birlikte Beyoğlu'nda, Maksim gazinosunda geçirdiği geceyi anlatır.

 

Neriman'ın eve gece yarısında gelişini, kızının endişesiyle uyku tutmayan Faiz Bey'in, onu gözlediği pencereden, gece yarısı sokağın başından gelen bir otomobil sesini duyuşunu ve ardından çıkagelen kızı Neriman'ın, suçunu bilerek eve bir hırsız gibi, gelişini belli etmeden girmeye çalışmasını, sabah olunca babasına hizmetçi aracılığıyla "geceyi arkadaşı Fahriye'de geçirdiği" yalanını söylemesini ve ancak öylece babasını rahatlatışını vs.

 

İşte ta o dönemdeki gâvurlaşma sürecinden başlayan, iffet ve mahremiyetin çar-çur edilerek, genç kızların şehvetperestlere meze edilmesi, dünya ve ahiretlerinin, şehvetperestlerin hazlarına peşkeş çekilmesi ziyanı bugünlerde de acı olaylar eşliğinde yaşanmaya devam ediyor.

 

Son olarak, İstanbul Cevizli'de geceyi "erkek arkadaşıyla" birlikte bir rezidansta geçiren Sedanur adlı 24 yaşındaki bir kızın o meşum gecenin sabahında o rezidansta ölü bulunması olayı yaşandı. Ki artık bu tür olaylar vaka-i adiyeden oldu maalesef.

 

Bu ülkede yaşanan tüm bu acı olayların temel müsebbibi, batılılaşma adlı gâvurlaşma sürecini bu topluma dayatan Kemalist tuğyandır. Ve bu tuğyan bu coğrafyadan sökülüp atılmadıkça da, bu toplumun ıslahı mümkün değildir.

 

(Şükrü Hüseyinoğlu / İslam ve Hayat)