Zonguldak, Çağrı-Der'de bu hafta Davut Çevik konuştu. Çevik "Mekki Ayetlerin İlgi Alanları ve Vahyin Sosyalleşmesi" konusunu ele aldı. Çevik şunlara değindi:

Kur’an insanı muhatap alan ve tüm hayatını kapsayan ilahi bir çağrıdır. Yaşamımızın yegâne referansı olan vahyi, vakıamızla irtibatlı bir eylemlilik içerisinde okumamız gerekir. İçinde bulunduğumuz çevreler, hayatımız ıslaha muhtaçtır. Şirk, zulüm, ifsad ve türlü çeşit kirlilikler bir şekilde yaygınlaşıyor. Öncelikle yapmamız gereken bu vakıayı tespit etmek ve vahyi ölçüler çerçevesinde bir hareket fıkhı üretebilmek olmalıdır. Rabbimizin istediği ölçüde bir değişim dönüşüm gerçekleştirebilmek için sistemli, örgütlü bir mücadele hattı içerisinde olmak gerekir. Bu anlamda vahyin indiği topluma nasıl müdahalelerde bulunduğunu, hangi konulara nasıl bir yaklaşım sergilediğini ortaya koymak, vakıamızla olan irtibatımızın sağlıklı oluşabilmesi için önemli bir adım olacaktır.

Malı yığarak sayıp duran (Hümeze 2), namaz kılana engel olan (Alak 9), kendini mustağni gören (Leyl 8), ölçü ve tartıda hile yapan (Mutaffifin 1), kız çocuklarını diri diri toprağa gömen (Tekvir8-9), Allah’a rağmen ölçü koyan (Müddessir 18) insanlardan oluşan bir Mekke toplumu var. Tüm bu sayılanların ya da daha fazlasının bugünkü karşılıklarını anlamaya çalışan bir okuma şekli gerçekleştirmeliyiz. O gün var olan şirk problemi bu gün değişik versiyonları ile hayatlarımızın hemen yanı başında bir risk olarak duruyor. Doğru bir Allah algısına ulaşamayan insanlar, ahiret hayatını ya da peygamber algısını da yanlış anlamlandırmaya başlıyor. İlk ayetlerde ifade edilen ‘dini Allah’a has kılma’ gerçeği atlanıyor. Din Allah’ın olmaktan çıkıp peygamberlerin, alimlerin, şeyh efendilerin kurallarını belirlediği bir hale geliyor. İslami mücadele içerisinde çok önemli bir yeri olan ve daha ilk ayetlerde vurgulanmaya başlanan zekat, infak gibi ibadetler angaryaya, mekanik birer adete dönüştürülüyor. Kendisini İslami mücadelenin bir parçası olarak görmediğinde bir Müslüman, malının cüzi bir miktarını vererek tüm sorumluluğunu yerine getirdiğini zannederek rahatlıyor. Vahyin şahitliği adına ortaya koyabileceği, fedakârlıkta bulunabileceği neleri olduğunu hiç gündemine bile almıyor. Oysa mücadele etmek, maddi-manevi fedakârlıklar isteyen bir durumdur. Emaneti, sorumluluğu yüklendiğimizi iddia edip sorumsuzca yaşama talebinde bulunmak büyük bir tutarsızlıktır.