Hayat boşluk kabul etmiyor gerçekten de. Bizim bıraktığımız yerleri ‘biz olmayanlar’ dolduruyor. Bizim değer vermediğimiz eşyamız ağyar elinde nasıl da değer kazanıyor. Böylece kendimize yaptığımız hıyanetimizi anlıyoruz.

Köyümüzde kullanılan bir söz vardı: Herkes akıl bölüşürken sen çıra mı tuttun derlerdi, akılsız işler yaptığına inanılan kişilere. Sanki biz İslam ümmetinin halini özetleyen bir sözdü bu.

Gavur akıl bölüşmüş biz ise fırkalaşma, tefrika, bölünme, hizipleşme, mal tutkusu, eğlence, zevkü sefa bölüşmüşüz. Biz siyasete burun kıvırmışız, ecnebiler siyasetimizi havada kapmışlar. Altın tepside sunmuşuz servetimizi onlara. Biz çıra tuttuğumuz için ihtimal bile vermemişiz bu kara günlerin bir gün kapımızı ve bacamızı kuşatacağına.

Kur’an’ın hikayesini anlattığı geçmiş kavimlerin her birinde bugüne dair bir uyarı okumaktayız. Nuh’un oğlunu ve karısını, Salih’in kavmindeki dokuzlu çeteyi, Lut’un “keşke size karşı koyabilecek bir gücüm olsaydı” yakarışını; Musa’nın, “Rabbim, indireceği her hayra muhtacım!” duasına vb.

Ve Müslümanlar olarak, zihin dağınıklığımız, akıl tutulmamız, hakikate karşı kör sağır, dilsiz ve yüreksiz oluşumuz bütün zavallılığıyla devam etmektedir. Biz yokuz hayatta, oyun ve eğleşteyiz. Tatildeyiz. Akif’in, yaydan fırlamış ok gibi kendisine gelen kurt karşısında, bir tutam ot daha koparmak derdindeki eşeği misali, ekonomi, döviz kuru, zamlar her şeyden daha fazla alakadar etmektedir bizleri.

Hani olur ya rüyada, bir çığlık atmak isteriz ama atamayız, boşluğa düşeriz adeta. Gerçek hayatta da öyleyiz. Etrafımıza bakıyoruz, Bizimle beraber çığlık atmasını umduğumuz insanlara bakıyoruz ve ama hiçbir etkileşim kuramayışımız şaşırtıyor. Bizi üzen, bizi öfkelendiren şartların, bizim gibi olduğunu zannettiğimiz insanları hiç ırgalamadığını görmek küçük dilimizi yutma noktasına getiriyor bizleri.

Allah’a sonsuz şükürler olsun ki, çıkış yolumuz Nebilerin mücadelelerinde mevcuttur. Her bir nebinin sîretinde bizi alakadar eden bir ibret vardır. Nebîlerin mücadele yöntemleriyle yeniden hayata dönebiliriz. Sadece kendi nefislerimiz için yaşamadığımızı, bütün insanlığa karşı -karınca kararınca- bir sorumluluğumuz olduğunu düşünmekle başlayabiliriz işimize. Biz bir emanet yüklendik Rabbimizden ve biz halifeyiz.

Venhar Yorum