Kapitalizmin çok ciddi bir krizi var ve maalesef bu krizini aşmak için savaş gibi kötü bir yöntemi  var.

Bu sefer İslam dünyasının merkezinde olduğu ve hallaç pamuğuna çevirecek bir savaş projesi  var.

Bu savaşla hem kendi krizini aşmak ve aynı zamanda İslam dünyasını bir yüzyıl daha ayağa kalkamayacak şekilde etkisiz eleman durumuna düşürmek niyetindeler.

Bu topraklarda yaşayan kimi saf unsurlar bunu mezhep eksenli şii-sünni savaşı, dünyanın sonunu getiren savaş vb. gibi algılayıp buna göre mevzi alabilir. Ancak bu zalim kafalar, düzenin bir kaosun akabinde (order of caos) olduklarına inandıkları için, yeniden büyük bir kaos peşindeler. Bu savaş, bu topraklarda yaşayan hiçbir ulusun ve unsurun savaşı değil. Bu İran-Suud eksenli bir mezhepler savaşı değil, burada yaşayanların ulusal savaşları değil. Bu kirli oyun Sykes-Picot’ların torunlarının bir yüzyıl sonra tekrar bölüşüm planıdır. İngiliz ince üst aklıyla, Amerika’nın kaba kovboyvari  gücü ile bölgede İsrail’in güvenliği ve onların menfaatlerinin devamı  çabasından başka bir şey değildir.

Suriye üzerinde ve şimdi  Irak’ta baş gösteren çatışmalı süreçte devletlerin vekalet verdiği bir savaşçı yapı vardı. Yani gerçekte birçok devlet savaşıyordu ancak “vekaletler savaşı” yoluyla bunu gerçekleştiriyorlardı.  Ancak biriken bu fazla enerji, ayyuka çıkan batının bu krizi bu  şekilde dinmedi gibi gözüküyor. Gerek Suriye’de, gerek Irak’ta taraflar direk sahaya inmeye başladı. Şimdiye kadar ellerinde çok ciddi bombaların varlığı bilindiği için yüz milyonlarca insanın ölümüne neden olabilir diye sahada kendileri değil de örgütler üzerinden vekaletler yoluyla savaşıyorlardı. Bu şavasın faturasını Suriye halkı, meskenleri, ekinleri ödüyordu. Asıl kıyamet senaryosu tehlikesi şimdi gözüküyor. Şimdi  savaş Suriye’nin  dışına tüm İslam coğrafyasına yayılma gayreti var.

İslam dünyası, bir bölümüyle o kadar meselenin içinde boğulmuş ki üst perdeden bakma, meselenin ne olduğunu anlama gibi bir derdi yok maalesef. Musul  üzerinden başlatılan operasyon tartışmaları bile nerelere doğru gidiyor. Halep çok gaddarca bir saldırı altına alındı. Ancak dikkatlerden uzaklaşmış gibi gözüküyor. İslam aleminin Filistin ve Aksa ile ilgilenecek durumu yok gibi.

Birçok kişi kendilerine göre haklı nedenler bularak bu kamplaşmanın tarafı olmaya başladı. Ancak onlara ne kadar meseleye daha üst perdeden bakın, asıl senaryoyu görün diye çırpınanlar olsa da kendilerini  öyle kaptırmışlar ki biriken bu kirli enerji nasıl boşaltılacak sorusu insanları acziyet içinde bırakıyor. Batı bunun bedelini otuzyıl, yüzyıl savaşları ile fena ödedi. 1610-40 yıllarındaki savaşlar nedeniyle neredeyse nüfuslarının yüzde  40’ını kaybettiler. Şimdi daha ağırını bizim coğrafyamıza uygulamak  istiyorlar. Hem uzun süre ayağa  kalkamayacak bir İslam Dünyası istiyorlar, hem de iyice sıkıştıkları krizlerini/açmazlarını bu savaşla aşmak istiyorlar.

Sağduyu sahibi  Müslümanlar bütün çırpınışları ile bu gerginliğin tarafı olmamaya ve  insanları uyarmaya çalışmaları lazım. Bize karşı kurulan bu büyük oyunu İslam Dünyası olarak iyice kenetlenerek boşa  çıkarıp önümüzü açma imkanımız olabilir.

Batı hem tıkanan kapitalist sisteminin önünü açmak hem de son  yıllarda akın akın insanlarının İslama ilgi duymalarının önünü kesmek için böylesi bir çaba içine girdi. Zeka seviyesi  problemli  olan harici/şiici unsurların önünü açarak ne kadar vahşi ve barbar bir İslam dünyası  imajını kamuoyunda süsleyerek, biri on yaparak insanlarının İslama ilgi duymalarının önüne perde çekme çabasına girdi. Yani mesaj şu: “İslam Dünyasında örnek alınabilecek bir taraf yok. Her iki anlayış da kutsal yerleri bombalıyor. İşte görün bunu…”

Bir de bizim düşünce engelli bir kısım insanlarımız da bu mücadeleyi kutsal görüp kendini bu kirli İngiliz-Amerikan-İsrail oyununun bir parçası olarak görmezler mi?
Ya Rabbi içimizdeki beyinsizler yüzünden bizi helak etme…

Bunlara ABD, İngiltere, İsrail şu an en rahat zamanlarını yaşıyor. Bu işin arkasında bunlar ve dostları var dense bile, bunu dikkate dahi alamayacak insanlarımız maalesef türemeye başladı.
Bunun faturasını mazlum İslam coğrafyası ödüyor maalesef. Üstelik birlikteliği sağlamaya bu kadar yakınken ve ilk defa batı kampı bu kadar tedirginken.

Bütün bu senaryolar olurken; Mısır’daki akla ziyan darbe ve onların saçma sapan uygulamalarının devamı, Suud’un Mısır’a destek vermesi ve kendini boğmaya çalışan İran’a (Hürmüz ve Babu’l-Mendep boğazlarındaki İran pervasızlığı) karşı Yemen’de düştüğü durum ve en önemlisi  İran’ın bu saldırgan ve agresif şii yayılmacılığı herkesi kendi iç dünyasında ve büyük resmi görmeye engel teşkil  ettiriyor. Maalesef bu olaylar Türkiye’nin (ki en umut verici durumda olan Türkiye’yi bile bu sarmalın içine çekme gayretleri karşılık bulmaya başlıyor gibi) bu süreçte enerjisinin önemli bir bölümünü heba ediyor.

Yoksa aksini düşünsenize Mısır, Suud, İran ve Türkiye’nin bölge politikalarında birlikte hareket edebilmesi ne anlama gelirdi. O zaman Sykes-Picot’ların torunları ne ile gelirlere gelsinler durumu olurdu. Ancak gelinen akıl dışı adımlarla bu yaklaşım o kadar sıra dışı görünmeye başladı ki… Allah Müslümanlara basiret ve feraset nasip etsin.

Bir daha söylemek isterim ki; bu savaş İngiliz ince kurmay zekasıyla Amerikan kaba gücünün İsrail’in bölge güvenliği için yaptıkları bir savaştır. Bu savaşta tıkanan vahşi kapitalizmlerinin önünü açmak, Bu savaşı İslam beldelerinde yaparak büyük faturayı onlara kesip hepsini irili ufaklı hale getirmek ve İsrail’i bu coğrafyada sabit hale getirip bölgenin en güçlü ülkesi haline getirme kaygısından başka bir şey değildir.

Bu savaşı Şii dünyaya karşı zanneden harici kafa ve bu savaşı harici/vehhabi dünyaya karşı zanneden Şii dünyası bu savaşı kendi savaşları zannedecek kadar akıl tutulmasına girdiler ne yazık ki. Ayrıca öyle bir enerji birikti ki, savaş dışında bu enerjinin boşaltılması imkanı oldukça azaldı.

Ya Rabbi içimizdeki mazlumlar, yaşlılar, kadınlar, çocuklar, muhacirler adına bu oyuna fırsat verme.  Bir an önce insanlarımızın gerçekleri görmelerini nasip et.

 
Bir Not: Bu kadar cephe içinde yeniden bir açılım benzeri hamle ile adım atılması ve Türkiye’nin bir iç meselesini daha az enerji harcayarak çözme ihtimali hiç de az değil kanaatimce…

Mehmet Şerefoğlu