İslam ve Hayat

Fethullah Gülen, Zaman gazetesine verdiği röportajın bugünkü bölümünde, Amerikan yargısını ve onun üzerinden Amerikalıları öve öve bitirememiş ve şöyle demiş:

"28 Şubat sonrası, Savcı Nuh Mete Yüksel’in açtığı bir dava senelerce sürdü. Orada gördüğüm o kötülük, o şenaat, o denaate rağmen burada inanın New Jersey başsavcısında saygı gördüm. Beni dış kapıda karşıladı. Moralim bozulmasın diye sandalyeyi kendi tuttu oturttu. Gitti kendi bardağını yıkadı, su doldurdu, önüme koydu. “İfade veriyorsunuz, dudaklarınız kurur.” dedi. Burada onu gördüm. Bizi tanımaz, bilmez. Sonra bu kadar centilmenliğine karşı, acaba bir hediye gönderelim mi filan dedik. Araya giren Kemal Bey hâlâ hayattadır. Hediye takdim ettiğinde, “Ben davasını gördüğüm bir insanın hediyesini kabul edemem.” dedi. Evet bu hukuk felsefesi, bu hukuk anlayışına göre, galiba dedim, bunca olumsuzluğa rağmen, bu insanlar ayaktalar. Dünya muvazenesinde müessir bir unsur fonksiyonu eda ediyorlar."

Gülen'in, Ebu Gureyb'den, Bagram'dan, Guantanamo'dan bahsetmesi veya yıllardır sırf "Rabbim Allah'tır" dediği için Amerikan hapishanelerinde zulüm gören Mısırlı Ömer Abdurrahman'ı hatırlaması beklenemezdi tabi.

Bu arada, kendisine niçin böyle hürmet ettikleri konusunu da bir düşünseydi keşke! Yahut mesela Yusuf İslam havaalanından çevrilip ABD'ye sokulmazken, kendisine 15 yıldır niçin böyle kucak açıldığını bir sorgulayabilseydi!