Rami G. HURİ / The Daily Star

Gazzelilerin sınırı yarıp Mısır'a akın etmesi, siyasi sembolizm açısından Kızıldeniz efsanesini andırıyordu. ABD'nin Gazze'deki durumla 'yaratıcı' bir biçimde başa çıkma çağrısı da, ahlaki bir kitle imha silahı, hukuki ve yapıcı siyasi uzlaşmadan kaçmak yönünde umutsuz bir teşebbüs.

Olan bitenler, zulüm gören, esir bir halkı kurtuluşa götüren bir Kızıldeniz yarılması değilse de tam olarak, siyasi sembolizm bakımından bu efsaneye epey benzerdi. Bu hafta Filistinliler Mısır-Filistin sınırında, İsrail'in Filistinlileri Gazze'ye hapsetmek için inşa ettiği duvarda delikler açtı ve yüz binlercesi Mısır'a akın etti. Başlıca amaçları, İsrail'in son dönemde Gazze ve halkına yönelik uyguladığı topyekûn tecrit ve boğma politikasına takılan basit günlük ihtiyaçlarını karşılamaktı…

İbranilerin Mısır'daki azaptan farksız hayatlarından kaçıp mucizevi biçimde yarılan Kızıldeniz'den geçerek doğuya, özgürlüğe yol almalarının üzerinden 3 bin 500 yıl geçmişken, yüz binlerce Filistinlinin İbranilerin (Gazze'deki boyun eğdirilmiş ve insanlıktan çıkarılmış Filistinlilerin Firavunu rolünü şimdi onlar oynuyor) modern muadilleri misali kaçmak zorunda kalması ironik, fakat beklenmedik değil. Tersine dönmüş coğrafya siyasi olarak çok çarpıcı ve her iki taraf için de trajik.  Ne var ki katmerli bir ironi var: İki durumda da bölge sakini olan Filistinliler en ağır bedeli ödüyor. Fi tarihinde Mısır'dan kaçan İbraniler Filistin'i fethedip oraya yerleşmiş, Filistinlilerin ataları sayılabilecek olan (tıpkı İbranilerin bugünkü İsraillilerin ve Yahudilerin ataları sayılabileceği gibi) Kenanlıları ve diğerlerini yerlerinden etmişti…

ABD'nin Gazze'yle başa çıkmak konusundaki 'yaratıcılık' çağrısı, ahlaki bir kitle imha silahı. Dünyanın çoğunun Amerikan dış politikasına yönelik küçümseme, korku ve tiksinti dolu bakışını yaygınlaştırmaktan başka bir işe yaramayacaktır.