Küçük beyinler kişileri,
Orta beyinler olayları,
Büyük beyinler ise fikirleri tartışırlar.

Peygamberlik gelmeden önce de, Hira mağarasına gidip inzivaya çekilen ve insanlığın kurtulması için, karanlığın yerini aydınlığa bırakması için, “ne yapabilirim” diye tefekkür eden Resul (sav), hiçbir zaman insanlarla kısır çekişmeye girmemiştir. Hayatı merkezden okuyarak, insanlığın kurtuluşu için sürekli çözüm üretmiş, hiçbir zaman geriye takılmadan hep ileri dönük adım atmıştır. Mekke sürecinde Alak suresiyle başlayan ve Müzzemmil suresiyle zirveye ulaşan inşa ayetleriyle kendilerini donatan öncü sahabe nesli, bu ayetlerle ilk önce kendi nefislerini, ardından ailelerini, daha sonra da öğrendiklerini tüm katmanlarına anlatarak halkın tezkiye olmasına ve tüm toplumun üstün ahlaka ulaşmasına aracı olmuşlardır. Hiç bir zaman ve zeminde halkı dışlamamışlardır. Sürekli olarak halkı İslam’a davet etmişler, kurtuluşuna vesile olacak güzel örneklik göstermişlerdir. “İslam’ın tüm güzellikleri, hayatı nasıl kuşatır” diye düşünmüşler ve şahıslarla uğraşma değil, aksine onlara, hayatlarını kurtaracak projeler sunmuşlardır.

Hızır Yıldırım'ın makalesini okumak için tıklayın...