“Ve meleklere, “Âdem'e secde edin.” demiştik. İblis hariç, hemen secde ettiler. O, cinlerdendi. Böylece Rabbinin emrini (yapmayarak) fıska düştü. Hâlâ onu ve onun zürriyyetini (neslini), onlar sizin düşmanınız (olduğu halde), benim yerime dostlar mı ediniyorsunuz? Zalimler için ne kötü bir bedel (cehe takasa nnem).”

Mazlumun zalimle, mustazafın müstekbirle, Hakkın da batılla ilk kavgasıydı bu. Safların netleştiği, tarafların belirlendiği bir ilk. Habil’in ilk kurban olduğu kavga. Bitmeyen ve bitmeyecek kavganın ilk kurbanı.

Samimiyet testinin zafer listesidir kurbanlar. Ahde vefanın ve sadakatin tacıdırlar. Kimileri bedenlerinden fışkıran mürekkeple onayladı ahidlerini, kimileri Rıza-i İlahiye karşı dünyalarından geçerek takasa gitti. Kimileri kuyu başında nöbet tutarak, kimileri zindan duvarlarına gözyaşlarını dökerek yazdırdı zafer listesine ismini.

Onlar ne ilk kurbanlardı ne de son. Ne Asiye ilk kurbandı, ne de Sümeyye son kurban. Ne Fatıma ilk kurbandı, ne de Zeynep son kurban…
 

İzzeti arayanların sadakat testidir imtihan. Ve Alemlerin Rabbı ilkin elçilerini bu imtihana tabi tuttu. Sonra takwa ehlini, yükü omuzlayanları ve taşıyabilenleri. 

Zehra’nın ve Fatıma’ nın Yolcusu Güllü Bacım,

Şüphesiz izzetin yolu dikenlidir. Fedakarlık ister, teslimiyet ister. Ve sonra beyaz çocukların asalet aradığı, siyah ananın çocuğu gibi taçlanır yolun. Şehadete giden Halid İslamboli’nin annesini hatırla. Oğluna dönüp:

 “And olsun ki Allah cenneti size vaat etmiştir” haykırışını. Dünyanın servetine “la” diyen Selma’yı.Sonra oğullarının alnından öpüp şehadete gönderen diğer anneleri… Ve sonra kendini adadığın Rabbini hatırla ve Rabbinin vaadini:

“Andolsun ki onlar orada (cennette) ebedi olarak kalacaklardır.” 

 Üzülme Güllücan Bacım,

Uyanmamız için kurbanlığın gerekti.Bizi Allah ile kandıranları ihbar etti kurbanlığın. Tarih sizi yazacak, “örnek teslimiyet sohbetlerinde.” Sarığının ancak başıyla ayrılabileceğini haykıran öncüler gibi.

Kırılma Müslüman kardeşlerinin suskunluğuna. Dönecekler elbette uzaklardan, duyacaklar o zaman feryadını. Duyacaklar parçalanan evlatlarının başında feryat edenleri. Âlimlerimizle beraber dönecekler, inan sevgili bacım! Duyacaklar çığlıklarınızı; kör kalmayacaklar, sağır kalmayacaklar. Ama sabretmen gerek bacım! Yolları uzak. 
Allah’ın vaadini düşün bacım,

Varsın kimileri fetva arasın kendine,

Varsın kimileri makam uğruna terk etsin Rabbın ayetlerini,

Varsın kimileri latifesine gülecek okumuş zevceler arasınlar,

Sonra bir hayır kurumunda nefislerini tatmin etsinler, öyle ya.

Elbette ki kendini uğrunda feda ettiğin Rabbin

Seni de görüyor, nefsine uyup iffetinden vazgeçenleri de.

Seni de görüyor, ayetine el atanları da

Seni de görüyor, ayetlerini az pahaya satanları da

Seni de görüyor, dilsiz şeytanı oynayanları da

Seni de görüyor, fetva makamında bel’amlaşanları da.

Üzülmeyin Güllü Bacılarım, Allah bize yeter. O, en güzel vekildir.

Ne mutlu Onu kendine vekil edinenlere, ne mutlu.

(Kaynak: Ufkumuz/ Mahmut ELDİYAR)