13 Ekim 1931 tarihli Akşam gazetesinden bu ibretlik kupürü, tarihçi Mustafa Armağan paylaştı ve "Heykelden tasarruf olmaz" ironisinde bulundu. Altta "tasarruf haftası"ndan söz edilirken, bir üst haberde, M.Kemal'in Avusturya'da yaptırılan heykelinden söz ediliyor.

 

O yıllar, Anadolu'da köylülerin ayaklarına giymeye çarık bulamadıkları yıllar. Lakin "ekmek bulamayanlar heykel yesin" zihniyetindeki putperest kemalistler için heykel her şeyden mühim.

 

Zira heykel onların dini-imanı. Heykeller olmasa neye tapınacak, neyin önünde hazırola geçip bağlılık ritüellerini gerçekleştirecekler.

 

Erdoğan'ın Beştepe sarayı/külliyesi için "halkın kaynaklarıyla kendisine saray yaptı" eleştirisiyle ortalığı velveleye veren kemalistlerin, 

 

Yoksul Anadolu halkının kaynaklarını kendi heykellerini yapıp dikmek için çarçur etmiş bir kimseyi ise eleştirmek bir yana, ona tapınıyor olmaları gerçek anlamda ibretlik bir hadisedir.

 

Beştepe sarayını eleştirelim evet, ki biz de o israfı eleştiriyoruz, ancak ondan önce bu memlekette ilki 1926 yılında İtalyan bir heykeltraşa bizzat M. Kemal tarafından halkın milyonlarca lirasıyla yaptırılıp dikilen Sarayburnu'ndaki heykel olmak üzere 95 yıllık asli israf kalemi olan heykel saltanatını eleştirelim, bu israf ve putperestliğe karşı sesimizi yükseltelim.

 

Yükseltelim ki, kemalistlerin "heykelden tasarruf olmaz", muhafazakârların ise "betondan tasarruf olmaz" mantığıyla kaynaklarımızı çarçur etmesinin, ülkeyi heykel ve beton yığını haline getirme hadsizliklerinin önüne geçebilelim.

 

(Şükrü Hüseyinoğlu / İslam ve Hyat)