Eskiden zamanı verimli şekilde kullanan kişilere “zamanın oğulları” denirmiş. Bu kimseler insan ömrünün bir buz parçası gibi eriyip gittiğini fark edip, yaşamlarını azim, inanç, kararlılık ve sabır gibi değerlerle bütünleştirir ve vakti nakde çevirirlermiş. Edindikleri bu özellikler onları zamanı öğüten atıl kişiler olmaktan kurtarıp zamanın oğulları haline getirmiştir.

Zamanın oğulları için geçen her sürenin bir anlamı vardır, alınan her nefes, atılan her adım, yapılan her iş zamana atılmış bir imzadır. Ve onlar bu gerçeğin farkına varmışlardır.

Zamanın oğullar insanları iki şeyin helak edeceğinin farkındadırlar: Bunlardan biri vaktin hiç geçmeyeceği vehmine kapılıp günah işlemeye devam etmek, diğeri yapılması gereken işleri “nasıl olsa vakit var daha sonra yaparım” deyip ertelemektir.

Zamanın oğulları dünyaya karınlarını doyurmak için değil ürün devşirmek için geldiklerinin bilincine varıp, geçen her vakti bir kayıp olarak görür ve vakit israfına karşı önlem alırlar.

Zamanın oğulları daha az uyur, daha az yer, daha az konuşur ve kalan vakitleri hayır hasenat işleri ile geçirmeye gayret gösterirler. Vakit hırsızlarını yaşamlarından uzaklaştırır ve verilen her anı bir fırsat olarak görürler. Onlar vakti öldürmek için değil diriltmek için çalışır ve tarihin tam bağrına imzalarını atarak giderler.

Canım sıkılıyor, yapacak bir iş bulamıyorum diyen kişileri girdaba doğru sürüklenen bir gemiye benzetir, bu geminin tehlikede olduğunu haber verirler. İşleri ertelemenin büyük bir ziyan olduğunu söyler ve her işi vaktinde görmeye çaba gösterip yarıncılardan olmamaya gayret ederler.

Zamanın oğulları yaşamlarında, yarına bırakırım, yarın giderim, yarın yaparım, yarın görüşürüm, yarın okurum, yarın yerine getiririm gibi ifadelere hiçbir zaman yer vermezler aksine yarıncıları bugüne çekebilmek için çaba gösterirler.

Onlar vakit israfçılarını iflas etmiş bir zengine benzetir ve bu kişilerin kaybettiği vakti geri getirme imkânlarının olmadığını kuvvetle vurgularlar.

Zamanın oğulları için hayatın kalbi erdem ve iyiliklerin yeşerdiği yerde atar. Onlar bütün insanlığın bu değerlerle tanışması için çalışır ve zamanla adeta yarışırlar. Zaman onların avuçlarında yeniden şekillenir ve ahlaki faziletlerin yeşerdiği bir sürece dönüşür. Ve zamanın oğulları giderken iyiliğe dair bir söz, hayata dair bir mesaj ve zamana dair bir iz bırakır, öyle giderler. İşte onlar akıl ve iradelerini Allah’ın istediği şekilde kullanabilen özel kişilerdir. Biz onlara zamanın oğulları diyoruz.

Fatma Tuncer