Demokrasinin ideolojik özü, asla unutulmamalıdır.

Çünkü, demokrasi, sadece sandıktan çıkan halk kitlelerinin sandıktan çıkan iradesine göre kurulan bir yönetim sistemi demek olmayıp, ideolojik açıdan, çok farklı ve derin mânaları taşımaktadır, içinde.. Demokrasinin bu ideolojik kökü, ‘mutlak, kesin doğru’ diye bir şeyin kabullenilmemesini gerektirir.

Bu, sadece müslümanların mes’elesi de değildir. Nitekim, 13 Temmuz günü dünyaya yansıyan haberlere göre, Finlandiya İçişleri Bakanı Bn. Paivi Rasanen de, Finlandiya radyosundaki konuşmasında, ‘Bugün hiçbir Alman’ın Hitler gibi bir liderin arkasından gitmeyeceğine inanıyorum, İkinci Dünya Savaşı'nda, Almanlar yasalar emrine değil de, vicdanlarının sesine kulak verselerdi, Hitler’in peşinden gitmezlerdi.. Bugün de hayvanların acı çekmeden kesilmeleri için yasal düzenleme yapılıyor, ama, kürtaj sırasında cenin’in acı çekip çekmediğini kimse düşünmüyor.. O halde, bazı durumlarda İncil, yasalardan önce gelir..’ deyince, bu alandaki bir tartışma tekrar alevlendi ve bu düşünce tarzının demokrasiye aykırı olduğu dile getirmeye başlandı.

Halbuki, vahy-i ilahî kaynaklı bütün dinler, özü itibariyle, mutlak, kesin doğrulara sahibdirler ve bunlar halk iradesiyle filan değiştirilemez

Yani, bu açıdan bakıldığında, özü itibariyle ilahî kaynaklı hiç bir din, demokrat olamaz. Ve taa baştan da, en ideal demokrasi olarak kabul edilen, antik Yunan'daki Atina sitesindeki doğrudan demokrasi yöntemi uygulanırken, oy hakkına sahib 20 bin kadar hür Atina vatandaşı varken, aynı durumda olan 250 bin kadar da köle vardı ve onların oy hakları, demokrasinin özünde köleliğin de, megalo-mani’nin, (kendisini büyük görme hastalığı’nın) ve diktatörlüğün de birlikte varolduğu gerekçe gösterilerek reddediliyordu.

(Selahaddin E. Çakırgil / Haksöz Haber)