KUR'AN DA İSİM VE İSİMLENDİRME KAVRAMI

 

İsim; isim ve ad anlamlarına gelir. Kur'an da 38 yerde geçmektedir.

Arapça bir kelime olan isim “sema” kökünden türemiştir.

Kur’an da sema kökünden türeyen kavram kök anlamlarıyla birlikte toplam 381 defa kullanılmıştır. Yüceltmek, anlamlandırmak, işin amacını belirlemek, işin yönünü tayin etmek anlamları ağırlıktadır.

 

 

 

-Allah'ın ismi anılarak kesilen hayvanlar: Artık, ayetlerine inanan kimseler iseniz üzerine Allah'ın ismi anılarak kesilmiş hayvanlardan yiyin.(6/118) Ayrıca; (6/119, 121, 138, 22/28, 34, 36) ayetleri

 

-Rabbinin İsmini yücelt: Kerem sahibi, ulu Rabbinin adı ne yücedir! (55/78)

Ayrıca; 56/74, 96, 69/52, 73/8, 76/5, 87/1, 15, ayetleri.

 

-Yaratan Rabbinin İsmiyle Oku: 96/1)

 

-Rahman ve Rahim Olan Allah'ın İsmiyle: (1/1), "Binin ona. Onun yüzüp gitmesi de durması da Allah'ın adıyladır. (11/41)Gerçek şu ki, bu, Süleyman'dandır ve 'Şüphesiz Rahman ve Rahim Olan Allah'ın adıyla' (başlamakta)dır. (27/30)

 

-O'nun ismini yasaklamak;  "Allah'ın mescitlerinde onun adının anılmasını yasak eden ve onların yıkılması için çalışandan kim daha zalimdir..." (2/114),

Ayrıca;(24/36)

Allah'a ait tüm değerlerden, isimlerden herhangi birini yasaklamak, onun yerine getirilmesini engellemek gibi anlamlara gelir. Bugün ki mescidlerde; cihad, tağut, hüküm, ululemr gibi birçok Kur'an-i kavramların anılması yasaktır ve resmi ideolojinin kurumu gibi işlem görmektedir.

 

 

Hani melekler şöyle demişti: "Ey Meryem! Allah, seni kendi tarafından bir kelime ile müjdeliyor ki, adı Meryem oğlu İsa Mesih'tir. Dünyada da, ahirette de itibarlı ve Allah'a çok yakın olanlardandır." (3/45),

"Ey Zekeriyya! Haberin olsun ki biz sana Yahya adlı bir oğul müjdeliyoruz. Daha önce onun adını kimseye vermedik." (19/7)

Hani, Meryem oğlu İsa, "Ey İsrailoğulları! Şüphesiz ben, Allah'ın size, benden önce gelen Tevrat'ı doğrulayıcı ve benden sonra gelecek, Ahmed adında bir peygamberi müjdeleyici (olarak gönderdiği) peygamberiyim" demişti. Fakat (İsa) onlara apaçık mucizeleri getirince, "Bu, apaçık bir sihirdir" dediler. (61/6)

 

 

Hani, Rabbin meleklere, "Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım" demişti. Onlar, "Orada bozgunculuk yapacak, kan dökecek birini mi yaratacaksın? Oysa biz sana hamdederek daima seni tesbih ve takdis ediyoruz." demişler. Allah da, "Ben sizin bilmediğinizi bilirim" demişti. 
Allah, Âdem'e bütün varlıkların isimlerini öğretti. Sonra onları meleklere göstererek, "Eğer doğru söyleyenler iseniz, haydi bana bunların isimlerini bildirin" dedi. 
Melekler, "Seni bütün eksikliklerden uzak tutarız. Senin bize öğrettiklerinden başka bizim hiçbir bilgimiz yoktur. Şüphesiz her şeyi hakkıyla bilen, her şeyi hikmetle yapan sensin" dediler. 
Allah, şöyle dedi: "Ey Âdem! Onlara bunların isimlerini söyle." Âdem, meleklere onların isimlerini bildirince Allah, "Size, göklerin ve yerin gaybını şüphesiz ki ben bilirim, yine açığa vurduklarınızı da, gizli tuttuklarınızı da ben bilirim demedim mi?" dedi.  (2/30-33)

 

-En güzel İsimler Allah'ındır. O'na o güzel isimleriyle dua edin ..." (7/180)

Allah'a ait olan, Allah'ın kendisini tanımlarken kullandığı tüm isim ve sıfatlardır.

 

-Sizin ve babalarınızın uydurduğu isimlerdir: 

"Siz Allah'ı bırakıp; sadece sizin ve atalarınızın taktığı birtakım isimlere tapıyorsunuz. Allah, onlar hakkında hiçbir delil indirmemiştir..."(12/40)

Ayrıca,(7/71, 53/23)

Allah dünya da hiç bir boşlık bırakmayacak şekilde isimlendirme yapmış ve Âdeme/İnsana öğretmiştir. Bunun dışına çıkmak Allah'a rağmen isimlendirmedir ve aşağılara/esfele safiline inmektir.

 

 

Semma; İsimlendirme, ad koyma anlamındadır. Kur'an da 9 yerde geçmektedir.

-Allah sizi Müslüman olarak isimlendirdi: Allah uğrunda hakkıyla cihad edin. O, sizi seçti ve dinde üzerinize hiçbir güçlük yüklemedi. Babanız İbrahim'in dinine uyun. Allah, sizi hem daha önce, hem de bu Kur'an'da Müslüman diye isimlendirdi ki, Peygamber size şahit olsun, siz de insanlara şahit olasınız.  Artık namazı dosdoğru kılın, zekâtı verin ve Allah'a sarılın. O, sizin sahibinizdir. O, ne güzel sahip, ne güzel yardımcıdır! (22/78)

İslam ümmeti olma iddiasında olanların tüm sapmalara karşı önünün kesildiği bir emirdir. Sadece Müslüman ismini alın.

 

-Sizin ve babalarınızın isimlendirdiği şeylerdir: (7/71, 12/40, 53/23)

 

 

Onu doğurunca, "Rabbim!" dedi, "Onu kız doğurdum." -Oysa Allah, onun ne doğurduğunu daha iyi bilir-  "Erkek, kız gibi değildir. Ona Meryem adını verdim. Onu ve soyunu kovulmuş şeytandan senin korumana bırakıyorum." 
 (3/36)

 

 

Şüphesiz ahirete iman etmeyenler, meleklere dişi isimleri veriyorlar. (53/27)

 

 

Allah, ilk halife Adem’den tutun da son nebi Muhammed (as)’e kadar göndermiş olduğu tüm vahiylerde insanlara hayatı tanımlamış ve insanın hayatın içinde dikkat etmesi gerekenleri onlara bildirmiştir. Ama insanlar Allah’ın kendilerine bildirmiş olduğu tanımlamaları es geçerek kendi tanımlamalarını onun üzerine oturtmaya kalkmışlardır. Öyle ki vahyin dışında birçok ideoloji ve hayat tarzları oluşmuş ve insanlık küfür deryasında kaybolmuştur. Belli aralıklarla gelen nebiler tanımlamaların, isimlendirmelerin Allah’ın gösterdiği doğrultuda yapılması gerektiğini hatırlatmış ve kavimlerin bu hatırlatmalara kulak tıkamaları sonucu bir kısım kavimler helake uğramıştır.

 

 

Allah, Âdem'e eşyanın isimlerini öğreterek insanlığın serüvenini başlatmıştır. Âdem ilk beşer olmaktan çok ilk halifedir. Âdem, kendisine öğretilen isimlendirmeyle diğer tüm yaratılmışların üstüne çıkar. Çünkü o artık sorumluluk ve yetki almıştır. Allah, Âdem'in yapması gereken ve yapmaması gereken şeyleri tek tek isimlendirmiştir.

Bir şeyi isimlendirmek demek onu işleviyle birlikte ne yapıp ne yapmayacağını bilmek demektir. İşte o vakit isimlendirme anlam kazanacaktır. Yani isimlendirme kendisiyle bir şeyi tanımlayabileceğiniz ve zıddını da bilebileceğiniz bir tanımlamadır. Allah, Âdem'e eşyanın isimlerini öğretirken bunu bir ilim üzere yapmıştır. Allah, Âdem'e vahyederek eşya ile, doğa ile, kendi türü ile ve hayvanlar âlemi ile nasıl bir ilişki geliştirmesi gerektiğini ona bildirmiştir. Neyi yiyebileceğini, neyden sakınması gerektiğini, toplumsal ilişkilerde kullanacağı dili ve neyi her şeyden üstte tutması gerektiğini ancak kendisine gelen vahyin isimlendirmesiyle öğrenmiştir. Ama Âdem kendisine tanımlanan, belirlenen isimlerin ötesine taşmış ve yasak ağacın meyvesinden yemiştir. Âdem bur da Allah’ın isimlendirmesini unutmuş ya da yok saymış ve kendi tanımlamasını, isimlendirmesini Allah’ın isimlendirmesinin önünde tutmuştur. Hatasını anlayan Âdem yine Allah’ın ona öğrettiği kelimelerle Allah’tan affını isteyerek bağışlanmayı dilemiştir. Allah, Âdem'in kendi isimlendirmesine kızdığından O’nu cennetten/bahçeden çıkarıp yeryüzünde ızdıraplı/çileli şekilde yaşatmıştır. Yani insan kendi isimlendirmesiyle hareket ettiğinde semanın zıttı olan arza mahkûm iken Allah’ın isimlendirmesine tabi olduğunda ise göklere en yüce olana varis olmaktadır. “Fakat Şeytan, oradan ikisinin ayağını kaydırdı ve böylece onları içinde bulundukları durumdan çıkardı. Biz de: «Kiminiz kiminize düşman olarak inin, sizin için yeryüzünde belli bir vakte kadar bir yerleşim ve meta vardır» dedik.” 2/36

 

 

Süleyman’ın Belkıs’a yazmış olduğu mektubu Belkıs okurken “mektubun Süleyman’dan geldiğini ve rahman ve rahiym olan Allah’ın adıyla başladığını duyuruyor.” (27/30) Allah’ın elçisi Süleyman bir savaş yapacağı zaman yine Allah’ın buyruklarına uygun bir davranışla hareket edeceğini ve bu savaşın yapılacaksa yalnızca Allah’ın tanımlamış olduğu bir usul, istek ve kararlılıkla yapılacağını bizlere göstermiştir. Yani ülkeleri işgal edip, halkı yok etmek ve zenginliklerini gasb etmek mantığından uzak; yalnızca savaş yapılacak bölgeyi tek olan Allah’a kul edebilmek için ve insanları kullara kulluktan kurtarıp yalnızca yaratana kul yapmayı başarmak için savaş yapılmalıdır.

Allah, savaşı kullara kulluktan insanları kurtaran ve yalnızca kendine kul yapan bir yol olarak görürken beşeri ideolojiler ise elit kesimin zenginleşmesi, halkların sömürüsü ve insanların köleleştirilmesi olarak isimlendirmektedir.

Allah’ın savaşı isimlendirmesi bu minval üzeredir.

 

 

Allah, kâfirlerin isimlendirmesinden de bahsetmiştir. Lat, Menat ve Uzza putundan bahsettikten sonra bunların müşriklerce isimlendirildiğini belirtmiştir; “Bu (sözde ilahi varlık)lar sizin ve atalarınızın uydurduğu boş isimlerden başka şeyler değildir (ve) Allah onlara hiçbir yetki vermemiştir. Onlar, (o putlara tapanlar) sadece zannın ve kuruntuların peşine takılıyorlar; halbuki şimdi onlara Rablerinden bir yol gösterici gelmiştir.” (53/23)Müşriklerin isimlendirmesi yalnızca putlara ad koymaktan ibaret değildir. Her bir put onlar için değişik anlamlar içermektedir. Birisi bereket verirken diğeri savaşlarda muzaffer kılar diğeri musibetleri üzerlerinden uzaklaştırır gibi. Yani buradaki isimlendirme putları yüceltme ve onların adına bir yaşam ihdas etmektir aynı zamanda. İçinde yaşadığımız modern toplumlarda da isimlendirmeler mevcuttur. Liberalizm, demokrasi, özgürlük gibi kavramlar bu isimlerden bazılarıdır.

 

 

Allah, iktisadı insanın temel ihtiyaçlarının karşılanması ve fazlasının infak edilmesi olarak tanımlamasına karşın kapitalizm insanın ihtiyaçlarını sınırsız addederken insanı doyumsuz bir hayvana dönüştürmüştür.

Tevhid'in hayata yansımasında en büyük pratik olan namaz'ın Kur'an da sürekli zekatla birlikte zikredilmesi, bollukta ve darlıkta, ihtiyaçtan arta kalanın infak edilmesi gibi ayetler bizlere mülkün yalnızca Allah'a ait olduğunu, yine onun kazanılması ve harcanması da yine O'nun emirleri doğrultusunda olması gerektiği vurgulanmaktadır.

Allah, takvaca üstünlüğü ön plana çıkarırken modernizm marka tutkunluğuyla insana değer biçmiştir. Allah, kadını ve erkeği birbirlerinin elbisesi olarak tanımlayıp aralarında sevgi bağı oluşturduğunu söylemiş olmasına rağmen ve kadının erkek üzerinde erkeğin de kadın üzerinde haklarını belirtmiş olmasına karşın beşeri ideolojiler, kadın ve erkeği birbirine rakip yaparak kadını hem bedensel hem de cinsel yönden sömürerek onlara zulmetmiştir. Erkekleri kadınsılaştırmış, kadınları da erkeksileştirmiştir. Böylelikle cinsler arası mahremiyet duvarını yok etmiştir. Aileyi parçalamıştır.

 

 

Mesela; Allah namaz kılın diyecek mümin olma iddiasında olan bir kul bu ayete iman ettiğini ifade edecek ama her hangi bir sebep den dolayı kılamadığını söyleyecek. Veyahut içki yasağı için ya da zina için, başörtüsü için vs. daha birçok ibadet için çeşitli bahanelerle kendini temize çıkarmaya çalışacak. İşte tüm bunlar kulun Allah’ın isimlendirmesi karşısında kendi isimlendirmesini yapmasıdır. Tıpkı Âdem'in yasak olan ağacın meyvesinden tatması gibi cezaya müstahak bir durumdur.

Buradan da şunu anlamalıyız ki, ibadetler ancak beden ve ruh birlikteliği ile anlam kazanır ve asla parçalanma kabul etmez.

 

 

Bugünün dünyasında İslam karşıtı birçok isimlendirme mevcuttur. Batı düşüncesinin hâkim olduğu bir dünyada Protestan Hıristiyanlık düşüncesi yeni isimlendirmelerle hayata hükmetmektedir. Bireycilik anlayışı, demokrasi anlayışı ve özgürlük söylevleri insanı yaratıcının belirleyiciliğinden alarak beşeri ideolojinin kucağına atmaktadır. Muhakkak ki bu düşüncelerin temeli sekülerdir. Yani tanrıyı hayata müdahale ettirmeyen ve dini yalnızca hayatın manevi yönünü ele alan bir ayin yortusu şeklinde değerlendiren bir isimlendirme yapmaktadır. Kısacası heva rejimi dediğimiz bir düşüncenin temsilcisi konumundadırlar. Allah ise Kehf suresinin 26. Ayetinde belirttiği gibi “… O kendi hükümranlığına kimseyi ortak etmez” O’nun isimlendirmesinde hayatı bütünüyle tek başına belirleyen O’dur. Hiçbir kimse hiçbir şekilde O’nun emirleri karşısında kendince yeni hayat tarzları oluşturamaz. Böyle yapması durumunda yapılan isimlendirmenin niteliğine göre kafir, müşrik, münafık, zalim, fasık, mel’e, mütref vs. gibi isimlerle tanımlanır ki bu isimlerin her birinin de nihai varacağı yer cehennemdir.

Allah, Âdem'e nasıl isimleri öğrettiyse ve Âdem bu isimleri öğrenerek kan dökücü, bozguncu, fesat çıkaran bir yaratık olmaktan eşrefi mahlûkat olma şerefine nail olduysa bugün bizler de hayata kimin isimlendirmeleriyle devam ettiğimizi görmek zorundayız. Çünkü hangi isimlendirmeyle yolumuza devam ettiğimiz aynı zamanda esfele safilin mi yoksa eşrefi mahlûkat mı olduğumuzu ortaya koyacaktır. Bazı zamanlar da Allah için daha geniş alanlar oluşturmak adına bir takım isimlendirmeler yapma isteğimiz olsa da niyetlerimizi vahiyle test ettikten sonra isimlendirmelerimizi gözden geçirmeliyiz. Zira Allah’ın vahyine rağmen O’nun rızasını kazanma gücümüz yoktur. O’nun kavramlarını ve isimlendirmelerini hayata dâhil etmeden başka kavramlarla O’na ulaşma ve O’nu razı etme imkânımız yoktur. Her ne kadar niyetimiz iyi olsa da eylemlerimiz bizi yanlış isimlendirmelerin kucağına atabilir ki Allah korusun bu durum da yoldan çıkmayı beraberinde getirir.

İnsanlar, ya Allah’ın isimlendirmesine göre yaşayıp hazinelerini gökte biriktirecekler ve batmasından korkmayacakları bir ticareti umacaklar yahut kendi isimlendirmelerine göre yaşayarak yasak ağaçtan yiyip “Kiminiz kiminize düşman olarak inin” ayetinin muhatabı olarak bulunduğu yükseklikten aşağı inecek ve esfele safilin olmayı kabul edecek.“Şüphesiz ki bu bir öğüttür. Artık dileyen Rabbine bir yol tutar.” (76/29)

 

Rabb: Ra-Be-Be olarak Kur’an da 979 yerde geçmektedir.

Er Rabbu: Malik, Seyyid, Efendi, Besleyip bakan/İlah, Rab, Ma’bud, Terbiye edici, Kemale erdiren manalarında Kur’an da 974 yerde geçmektedir.

1-İlah, Rab: 85 yerde, 2-Rabbim; 168 yerde, 3-Senin Rabbin; 242 yerde, 4-Sizin Rabbiniz; 119 yerde, 5-Siz ikinizin Rabbi 33 yerde, (31 kez Rahman suresinde), 6-Bizim Rabbimiz; 111 yerde, 7-Onun Rabbi; 85 yerde (9 yerde müennes olarak), 8-Onların Rabbi; 125 yerde, 9-O ikisinin Rabbi; 3 yerde, 10-Rabler; 4 yerde geçmektedir.

4 yerde çoğul olarak rabler olarak Allah'dan başka rabler edinenlerden bahsetmektedir.

"Rab" Kelimesi, terbiye eden ve yetki sahibi anlamında Arapça bir isimdir. Bu kelime aynı zamanda, ıslah etmek, üzerinde tasarrufta bulunmak, kemale erdirmek, efendi olmak, sorumluluğunu yüklenmek, başkanlık yapmak, malik ve sahib olmak, sözü dinlenmek, itaat edilmek, üstünlüğü ve otoritesi kabul edilmek gibi anlamlara gelir.

Kur'an-i bir terim olarak Rab; varlıklar âlemini yaratan, terbiye ederek geliştiren, onları maddi ve manevi olgunluğa götüren, terbiyenin bütün gereklerine malik ve her şeye sahip olan Allah anlamına gelmektedir.

Allah'dan başkasının hükmünü hüküm edinmemek, O'nun dinini her şeyden üstün tutmak, bütün mahlûkatı O'nun mutlak hâkimiyetine teslim olmuş bilmek, Allah'ı gerçek Rab olarak tanımak demektir.

Tevhid gerçeğinin birinci şartı, Rubibiyette Tevhid dir. Yani gerçek Rab ve Hakim olanın tek bir Allah olduğuna inanmaktır. İkinci şartı da, kullukta Tevhid dir; bu da Allah'dan başkasına kulluk etmemektir. İnsan, Rabbine ibadet etmekle yükümlüdür. Müslüman, yalnızca Allah'a ibadet eden kimsedir. Sadece Allah'a ibadet ise, Allah'dan başkasını rab edinmemek, O'na hiç bir varlığı ortak koşmamak demektir.

İlk nazil olan 30 surede "Rab" ismi 80 kez geçtiği halde, "Allah" ismi sadece 20 yerde geçer. Allah (c.c) Kur'an da 2791 kez, İlah ise 148 kez geçmektedir.

Bir kısım insanlar çıkıyor, Rabbe ait olan özellikleri kendilerine mal etmeye kalkışıyorlar. Sonra da insanları gerçek Rabbin emir ve yasakları dışında kendi koydukları kurallara, ilkelere, değer ölçülerine ve kendi düşüncelerine kayıtsız şartsız uymaya çağırıyorlar. Oysa bu durum, rablik iddia etmenin ta kendisidir.

 

Vahyin yön vermediği insan aklı, mükemmel bir eğitim görüş ve uygulayışı oluşturmakta yetersidir. Bugün ki tüm beşeri eğitim sistemleri Allah'sız bir eğitimdir.

Rablık taslayan güçler (müstekbirler) üç kısma ayrılır: Siyasi, dini ve iktisadi güçler. Firavun-Karun-Belam üçlüsü

 Siyasi güçlerin rablık taslamalarına örnek; Firavun, Nemrut ve onların izinden giden çağdaş yöneticilerdir. Bugün ki tanımlamasıyla Allah'ın hayat nizamı olarak gönderdiği ilahi sistemi red edip kendi yanlarından çıkardıkları heva ya dayanan sistemlerin tüm öncü ve yöneticileridir.

Hani Firavun demişti ya,  "Ben, sizin en yüce Rabbinizim!" dedi.(Naziat:79/24)

 Allah, kendisine hükümdarlık verdi diye (şımarıp böbürlenerek) Rabbi hakkında İbrahim ile tartışanı görmedin mi? Hani İbrahim, "Benim Rabbim diriltir, öldürür." demiş; o da, "Ben de diriltir, öldürürüm" demişti. İbrahim, "Şüphesiz Allah güneşi doğudan getirir, sen de onu batıdan getir" deyince, kâfir şaşırıp kaldı. Zaten Allah, zalimler topluluğunu hidayete erdirmez.(2/258)

Dini yönden ellerinde güç bulundurup rablık taslayanların örnekleri de; Dini çok iyi bildikleri halde yaşadıkları sistemin güç ve iktidarına yaranmak, onlardan nemalanmak için dini fetvalarla cahili ve şirk düzenini destekleyip onların yanında yer alanlardır. Bugün bunları, hahamlar, papazlar ve din adamları olarak tanımlayabiliriz.

İktisadi rab taslakları da; Karun'lar, emperyalistler, sömürücü azgınlar, azan, ezen ve üzenlerdir. Allah'ın kendisine sunmuş olduğu ekonomik nimetleri zekat ve infaklarıyla temizlemeyenler Karunlaşmaya giden yoldalar demektir. Kur'an da ki Karun ve bahçe sahipleri kıssalarını iyi okursak ekonomik rableri de iyi anlarız.

Ebu Leheb'in Peygamberimize gelip "Müslüman olursam bana ne var, benim elime ne geçecek?" diye sorması üzerine Efendimiz cevap verir. "Başka Müslümanlara ne varsa, sana da o var." İnsanları sömüren düzenlerini ve çıkarlarını Müslüman olunca devam ettiremeyeceğini anlayan Ebu Leheb'in karşılığı şöyledir: "Bir köleye beni eşit gören din olmaz olsun!"

Allah'ın rab oluşu konusunda insanoğlunun düştüğü tek şirk rububiyeti inkâr şirki değildir. Bu konuda düşülen bir başka şirk türü de, Allah'ın bu sıfatını Allah'dan başkasına vermek, O'ndan başkasını rabler edinmek biçiminde ortaya çıkmaktadır.

(Yahudiler) Allah'ı bırakıp, hahamlarını; (hıristiyanlar ise) rahiplerini ve Meryem oğlu Mesih'i rab edindiler. Oysa bunlar da ancak, bir olan Allah'a ibadet etmekle emrolunmuşlardır. O'ndan başka hiçbir ilâh yoktur. O, onların ortak koştukları her şeyden uzaktır. (9/31)

Yukarıda ki ayet nazil olduğunda eski bir Hıristiyan olan Adiy b. Hatem'i boynunda altın bir haç gören Allah Rasul'ü, onu bir put olarak nitelemiş ve atmasını öğütlemiş, ardından şöyle demiştir: "Kuşkusuz onlar din adamlarına ve ulularına tapmıyorlardı. Lakin 0nlar, şu sınıfların helal kıldığını helal kabul ediyorlar, yasakladıklarını da haram kabul ediyorlardı.

Kur'an da nehyedilen rablık, Allah'a mahsus olan bir sıfatı O'nun dışında başkalarına vermek demeye gelen rabliktir.

Kur'an Allah'ın rab oluşundan söz ederken, O'nun göklerin, yerin ve ikisi arasındakilerin, doğunun batının, doğuların ve batıların; en fazla olarak da âlemlerin Rabbi olduğunu ısrarla vurgular. Allah, evreni yaratmakla kalmamış, âlemleri yetiştirip, kemale erdirmiş, hükmünü icra etmiştir. Bazı filozoflar, "Allah, evreni yarattı ve bıraktı" gibi yanlış bir anlayışa düşmüşlerdir. Bu yanlış anlayış, sonunda, filozofların koyacakları kurallarla da yeryüzünde ilahi ve ideal bir devlet ve hükümet kurulabilir düşüncesine varmıştır. Laikliğin temeli de bu sakat anlayıştır. Kur'an "Allah, âlemlerin Rabbidir." "Sizi ve yaptıklarınızı yaratan Allah'dır." Ayetleriyle Allah'ın evreni kendi haline bırakmadığını açıklıyor.

Sözgelimi, Hz. Musa, Allah'ın mutlak anlamda rab olduğunu ilan ederken, Fir'avn, kavmine karşı, "en büyük rabbiniz benim" diye seslenir. Yine Kur'an, insanları birbirlerini rabler edinmeyi bırakıp, yalnız Allah'ı rab edinmeye çağırır.

-De ki: "Ey kitap ehli! Bizimle sizin aranızda ortak bir söze gelin: Yalnız Allah'a ibadet edelim. O'na hiçbir şeyi ortak koşmayalım. Allah'ı bırakıp da kimimiz kimimizi ilâh edinmesin." Eğer onlar yine yüz çevirirlerse, deyin ki: "Şahit olun, biz Müslümanlarız." (3/64)

Şüphesiz, Allah, benim de Rabbim, sizin de Rabbinizdir. Öyleyse (yalnız) O'na kulluk edin. Bu, dosdoğru bir yoldur. (19/36)

Şüphesiz "Rabbimiz Allah'tır" deyip de, sonra dosdoğru olanlar var ya, onların üzerine akın akın melekler iner ve derler ki: "Korkmayın, üzülmeyin, size (dünyada iken) va'dedilmekte olan cennetle sevinin!" (41/30) 
 

BEŞERİ KAVRAMLAR:

1-MODERNİZİM:

2-SİVİL TOPLUM:

 

3-RASYONALİZM (AKILCILIK)

4-LAİKLİK (SEKÜLERİZM)

5-DEMOKRASİ;

6-LİBERALİZM:

7-SOSYALİZM NEDİR?

Kısacası, ülke bir avuç insanın malı olmaktan çıkacak ve bütün halkın malı olacaktır….

8-KOMİNİZM:

9-KAPİTALİZM:

10-FEMİNİZM:

11-PROTESTANLIK;

12-HÜMANİZM;

13-MUHAFAZAKÂRLIK;

-Muhafazakârlar din ve ahlaka liberallerden daha çok değer verirler

14-ILIMLI İSLAM:

 -Bu kavramı ilk olarak ABD Başkanı George Bush tarafından ‘Amerikan Barış Enstitüsü’ne atanan Daniel Pipes kullanmıştır. Pipes’in 1995’de söylediği “Radikal İslam tehdidine çözüm, ılımlı islamdır” sözünün üzerine bu proje bina edilmiştir.  Bu kavram ABD tarafından Radikal(Siyasal) İslam ve İslamcı(köktenci) terörizm olarak adlandırılan İnkılabi İslam’a alternatif olarak üretilmiştir.

15-EMPERYALİZİM:

"Şüphesiz iman edip salih amel işleyenler için altından ırmaklar akan cennetler vardır."

DUA:

-Asr suresi: